Wat is veranderlijker dan het weer?
3 juli 2013 - Fynshav, Denemarken
Van Nyborg naar Svendborg
Zaterdag hadden we al gemerkt dat de dieptemeter vreemde kuren vertoonde. Dus voordat we zondagmorgen weggingen, zou ik die even herprogrammeren, Vergeet het maar! Het ding is zo dol als een dronkeman. Het enige wat ik kon doen was hem buiten werking te stellen, zodat ‘ie niet voortdurend een onterecht ondieptealarm geeft. Balen, want zonder dieptemeter varen is erg onhandig…
De weersverwachting was goed om een flink stuk zuidwaarts te gaan; een stevige westenwind van 5 beaufort, maar ruim bezeild. We zouden naar Strynø, een liefelijk eilandje. Omdat we het een beetje rustig aan wilden doen, reefden we wel; zowel de genua als het grootzeil. En dat was maar goed ook! Want niet alleen trok de wind geleidelijk aan tot een dikke 6 beaufort, bovendien kromp hij zuidwaarts, zodat we scherp aan de wind moesten zeilen en de golfslag behoorlijk fors werd (wind tegen stroom!). De wind was zo vlagerig, dat onze stuurautomaat er geen raad meer mee wist, zodat ik zelf aan de bak moest en flinke plenzen buiswater over me heen kreeg. Tegen twee uur – we waren om elf uur vertrokken – constateerde ik, dat de brug bij Rudkøbing niet meer bezeild was. Het leek daarom verstandiger om de motor bij te zetten en Svendborg als bestemming te kiezen. Wat wel betekende, dat we ruim een half uur lang op de motor recht tegen wind en golfslag op moesten boksen. Het was uitgesproken heftig, maar op het laatste stuk – de Svenborg Sund – konden we een beetje bijkomen, want dat is beschut water, waar vrijwel geen golfslag meer stond. Tegen vieren in de middag meerden we af in de uitstekend geoutilleerde haven van Svendborg en constateerden trots dat de oudjes het nog best doen! Een stevige borrel was wel verdiend.
Een wonderbaarlijke genezing
Die kapotte dieptemeter zat me niet lekker. Dankzij de GPS-kaartplotter kun je weliswaar veilig varen zonder dieptemeter, maar onhandig is het wel. Bovendien: het ding is nog maar vijf jaar oud en heeft altijd prima gewerkt…. We besloten er alles aan te doen om de dieptemeter weer voor mekaar te krijgen alvorens Svendborg te verlaten. We hielden er rekening mee, dat de aankoop van een nieuwe de enige mogelijkheid zou zijn….
In elk geval besloten we een extra dag in Svendborg te blijven. Het weer zou toch niet echt lekker worden en onze lijven voelden nog lichtelijk gesloopt van de barre tocht van zondag.
Maandagmorgen dus eerst (gewapend met het boekje van de Simrad dieptemeter) naar de watersportzaak om informatie in te winnen en alle mogelijkheden af te tasten. Het resultaat was duidelijk: als het – zoals ik vermoedde – om een elektronicaprobleem ging, was de aanschaf van een nieuwe (ca € 500,-) de enige mogelijkheid. En dan was het nog de vraag of die compatible zou zijn met mijn windmeter…. Maar de deskundige man sloot niet uit, dat het om een simpeler probleem kon gaan: een uitwendig vervuilde transducer. Om dat in orde te maken zou een frisse duik in de haven – gewapend met een schuursponsje – kunnen volstaan.
Dat moest in elk geval éérst worden geprobeerd. Dus om te beginnen de draadjes, die ik zondagmorgen had losgemaakt om het ding buiten werking te stellen, weer aangesloten…
En ziedaar: 4,2 meter diepte! Ook het calibratiemenu (dat zondag nog totaal van slag was) werkte keurig volgens het boekje. Kortom; de frisse duik (in een haven die vol zit met kwallen!) kon mij bespaard blijven: de woeste golfslag van zondag had een nuttig werk verricht door de transducer een goede beurt te geven. De dieptemeter werkt weer perfect!
Resteerde een lui dagje Svendborg. Een mooie stad met een prachtige omgeving.
Wéér niet naar Strynø!
Dinsdag was het lekker zeilweer. Een zuidwestenwindje van 3 á 4 Beaufort en een mooi zonnetje erbij. Weliswaar kwam de temperatuur op het water niet hoger dan 18 graden, maar een mens kan niet alles hebben. Omdat we zondag naar Strynø hadden willen varen, besloten we dat nu vanuit Svendborg te doen. We vertrokken om kwart over tien en deden de verrassende ontdekking, dat de woeste golven van zondag niet alleen de dieptemeter, maar ook het log (dat het hele seizoen al niet wilde werken) heeft genezen! Wat wil je nog meer: all systems go en nog mooi weer ook! (Voor de landrotten: een log is een snelheidsmeter; niet nodig, maar wel leuk).
Het was schitterend zeilen en zeer relaxed. Op de Sundborg Sund schoten we niet hard op vanwege de sterke tegenstroom, maar dat gaf niks; het was prachtig. De geul naar Rudkøbing was net aan bezeild. Bij de brug – tegen énen – moest de motor aan omdat de koers recht tegen de wind in lag en tegen tweeën waren we bij Strynø. Doel bereikt dus! Maar het was veel te lekker zeilweer om al te stoppen, dus we besloten door te varen naar Drejø; een prachtige route op halve wind door een betonde geul tussen de ondiepten en langs het eiland Birkholm. Om vijf uur liepen we het vriendelijke haventje van Drejø binnen en meerden af in een veel te grote box.
Was het op het water nog een beetje koel geweest, zodra we aan wal waren, bleek de temperatuur echt zomers. Heerlijk! Dat hebben we nog niet teveel meegekregen deze vakantie!
Van zes jaar gelden wisten we nog dat er op Drejø een soort theeschenkerij gevestigd was in een erg mooie oude boerderij met een prachtige tuin. En dat de mevrouw die de zaak runde, zelf haar taarten bakte. Dus wij daarheen gewandeld. En jawel; ze bakt ze nog altijd zelf en ze zijn verdraaid lekker!
Na de wandeling met gebak was het tijd voor de borrel aan boord. En natuurlijk zorgde Trude weer voor een heerlijke maaltijd, lekker buiten in het avondzonnetje!
De Kleine Belt over
Wederom duurde de zomer bijzonder kort. De nacht van dinsdag op woensdag was erg onrustig door harde wind en woensdagmorgen regende het. Het werd een grauwe dag, al bleef het ’s middags tenminste droog. De zuidoostenwind was wel gunstig om verder westwaarts te trekken en zwakte in de loop van de ochtend al behoorlijk af.
Eigenlijk wilden we graag naar het wonderschone eilandje Kalvø, maar die afstand is wel erg groot, zeker voor zulk mistroostig weer. Dus kozen we voor Fynshav, een haventje waar niet zoveel aan is, maar dan kunnen we morgen op een nette tijd in Kalvø zijn. Daarna willen we nog graag naar Dyvig (waar Trude twee jaar geleden haar middenvoetbeentje brak). En dan gaan we zaterdag naar Aabenraa, waar dit avontuur voor Trude eindigt. Daar komen mijn oude eindexamenklasgenoten Bob en Liesbeth haar zondag aflossen.
Zaterdag hadden we al gemerkt dat de dieptemeter vreemde kuren vertoonde. Dus voordat we zondagmorgen weggingen, zou ik die even herprogrammeren, Vergeet het maar! Het ding is zo dol als een dronkeman. Het enige wat ik kon doen was hem buiten werking te stellen, zodat ‘ie niet voortdurend een onterecht ondieptealarm geeft. Balen, want zonder dieptemeter varen is erg onhandig…
De weersverwachting was goed om een flink stuk zuidwaarts te gaan; een stevige westenwind van 5 beaufort, maar ruim bezeild. We zouden naar Strynø, een liefelijk eilandje. Omdat we het een beetje rustig aan wilden doen, reefden we wel; zowel de genua als het grootzeil. En dat was maar goed ook! Want niet alleen trok de wind geleidelijk aan tot een dikke 6 beaufort, bovendien kromp hij zuidwaarts, zodat we scherp aan de wind moesten zeilen en de golfslag behoorlijk fors werd (wind tegen stroom!). De wind was zo vlagerig, dat onze stuurautomaat er geen raad meer mee wist, zodat ik zelf aan de bak moest en flinke plenzen buiswater over me heen kreeg. Tegen twee uur – we waren om elf uur vertrokken – constateerde ik, dat de brug bij Rudkøbing niet meer bezeild was. Het leek daarom verstandiger om de motor bij te zetten en Svendborg als bestemming te kiezen. Wat wel betekende, dat we ruim een half uur lang op de motor recht tegen wind en golfslag op moesten boksen. Het was uitgesproken heftig, maar op het laatste stuk – de Svenborg Sund – konden we een beetje bijkomen, want dat is beschut water, waar vrijwel geen golfslag meer stond. Tegen vieren in de middag meerden we af in de uitstekend geoutilleerde haven van Svendborg en constateerden trots dat de oudjes het nog best doen! Een stevige borrel was wel verdiend.
Een wonderbaarlijke genezing
Die kapotte dieptemeter zat me niet lekker. Dankzij de GPS-kaartplotter kun je weliswaar veilig varen zonder dieptemeter, maar onhandig is het wel. Bovendien: het ding is nog maar vijf jaar oud en heeft altijd prima gewerkt…. We besloten er alles aan te doen om de dieptemeter weer voor mekaar te krijgen alvorens Svendborg te verlaten. We hielden er rekening mee, dat de aankoop van een nieuwe de enige mogelijkheid zou zijn….
In elk geval besloten we een extra dag in Svendborg te blijven. Het weer zou toch niet echt lekker worden en onze lijven voelden nog lichtelijk gesloopt van de barre tocht van zondag.
Maandagmorgen dus eerst (gewapend met het boekje van de Simrad dieptemeter) naar de watersportzaak om informatie in te winnen en alle mogelijkheden af te tasten. Het resultaat was duidelijk: als het – zoals ik vermoedde – om een elektronicaprobleem ging, was de aanschaf van een nieuwe (ca € 500,-) de enige mogelijkheid. En dan was het nog de vraag of die compatible zou zijn met mijn windmeter…. Maar de deskundige man sloot niet uit, dat het om een simpeler probleem kon gaan: een uitwendig vervuilde transducer. Om dat in orde te maken zou een frisse duik in de haven – gewapend met een schuursponsje – kunnen volstaan.
Dat moest in elk geval éérst worden geprobeerd. Dus om te beginnen de draadjes, die ik zondagmorgen had losgemaakt om het ding buiten werking te stellen, weer aangesloten…
En ziedaar: 4,2 meter diepte! Ook het calibratiemenu (dat zondag nog totaal van slag was) werkte keurig volgens het boekje. Kortom; de frisse duik (in een haven die vol zit met kwallen!) kon mij bespaard blijven: de woeste golfslag van zondag had een nuttig werk verricht door de transducer een goede beurt te geven. De dieptemeter werkt weer perfect!
Resteerde een lui dagje Svendborg. Een mooie stad met een prachtige omgeving.
Wéér niet naar Strynø!
Dinsdag was het lekker zeilweer. Een zuidwestenwindje van 3 á 4 Beaufort en een mooi zonnetje erbij. Weliswaar kwam de temperatuur op het water niet hoger dan 18 graden, maar een mens kan niet alles hebben. Omdat we zondag naar Strynø hadden willen varen, besloten we dat nu vanuit Svendborg te doen. We vertrokken om kwart over tien en deden de verrassende ontdekking, dat de woeste golven van zondag niet alleen de dieptemeter, maar ook het log (dat het hele seizoen al niet wilde werken) heeft genezen! Wat wil je nog meer: all systems go en nog mooi weer ook! (Voor de landrotten: een log is een snelheidsmeter; niet nodig, maar wel leuk).
Het was schitterend zeilen en zeer relaxed. Op de Sundborg Sund schoten we niet hard op vanwege de sterke tegenstroom, maar dat gaf niks; het was prachtig. De geul naar Rudkøbing was net aan bezeild. Bij de brug – tegen énen – moest de motor aan omdat de koers recht tegen de wind in lag en tegen tweeën waren we bij Strynø. Doel bereikt dus! Maar het was veel te lekker zeilweer om al te stoppen, dus we besloten door te varen naar Drejø; een prachtige route op halve wind door een betonde geul tussen de ondiepten en langs het eiland Birkholm. Om vijf uur liepen we het vriendelijke haventje van Drejø binnen en meerden af in een veel te grote box.
Was het op het water nog een beetje koel geweest, zodra we aan wal waren, bleek de temperatuur echt zomers. Heerlijk! Dat hebben we nog niet teveel meegekregen deze vakantie!
Van zes jaar gelden wisten we nog dat er op Drejø een soort theeschenkerij gevestigd was in een erg mooie oude boerderij met een prachtige tuin. En dat de mevrouw die de zaak runde, zelf haar taarten bakte. Dus wij daarheen gewandeld. En jawel; ze bakt ze nog altijd zelf en ze zijn verdraaid lekker!
Na de wandeling met gebak was het tijd voor de borrel aan boord. En natuurlijk zorgde Trude weer voor een heerlijke maaltijd, lekker buiten in het avondzonnetje!
De Kleine Belt over
Wederom duurde de zomer bijzonder kort. De nacht van dinsdag op woensdag was erg onrustig door harde wind en woensdagmorgen regende het. Het werd een grauwe dag, al bleef het ’s middags tenminste droog. De zuidoostenwind was wel gunstig om verder westwaarts te trekken en zwakte in de loop van de ochtend al behoorlijk af.
Eigenlijk wilden we graag naar het wonderschone eilandje Kalvø, maar die afstand is wel erg groot, zeker voor zulk mistroostig weer. Dus kozen we voor Fynshav, een haventje waar niet zoveel aan is, maar dan kunnen we morgen op een nette tijd in Kalvø zijn. Daarna willen we nog graag naar Dyvig (waar Trude twee jaar geleden haar middenvoetbeentje brak). En dan gaan we zaterdag naar Aabenraa, waar dit avontuur voor Trude eindigt. Daar komen mijn oude eindexamenklasgenoten Bob en Liesbeth haar zondag aflossen.
Trude, goede reis terug, ik ben je de volgende week.
Henk, veel plezier verder met het zeilen.
Vr. groet,
Tineke S
Vooral dat jij nog steeds over een 'wonderbaarlijke genezing' spreekt. Waar heb je dat toch vandaan?
Wij gaan nu op pad voor een lang weekend Drenthe. Met de caravan op een terreintje bij een kampeerboerderij in Vries. Terug van weg geweest. A.s. zondag voorgaan in de oude middeleeuwse romaanse dorpskerk aan de Brink, waar ik ooit op 5 januari 1969 met dit wonderbaarlijke vak begonnen ben. Groeten! Simon