Van Fynshav naar Aabenraa

Op de motor naar Kalvø

Donderdag voeren we van Fynshav naar Kalvø. Het was geen aangenaam weer, al hielden we het gelukkig droog en was de wind zwak tot matig. Maar het was zwaar bewolkt, een beetje mistig en dat rustige windje woei uit het Westen; waar we nou juist heen wilden. So what; we hebben een prima motor en het was niet al te ver. Na vier uur motoren zaten we al op de Genner Bucht. Toen draaide de wind naar het Zuiden, zodat we nog een half uurtje konden zeilen.

Het weerzien met Kalvø was vreugdevol. Wat is dat toch een kostelijk plekje! We maakten een mooie wandeling en genoten volop. Voor de foto’s was het wel jammer dat het zonnetje er de hele dag niet doorheen gekomen is, maar desondanks… Kalvø; onvergetelijk!

In korte broeken naar Mjels Vig

Vrijdagmorgen was het opeens zomer. Een lekker zonnetje, kalm westenwindje en een vriendelijke temperatuur. Kortebroekenweer! We zouden naar Dyvig en die koers was ruim bezeild; een makkie dus, gedeeltelijk op de melkmeid, het laatste stuk op de fok omdat de ingang van die merkwaardige baai van Dyvig een heel smal geultje tussen de ondiepten is. Kort voordat we bij Dyvig waren, besloten we naar Mjels Vig te gaan. Dat is een heel klein haventje, gelegen aan een ondiepe zijfjord van de Dyvigbaai. Voorheen was dit haventje niet bereikbaar, omdat de geul tussen de ondiepten niet betond was en dus alleen voor ingewijden bevaarbaar. Maar de plaatselijke watersportvereniging wil ook wel wat geld verdienen aan al die toeristen en heeft dus wat boeitjes neergelegd. Een goed idee, want het is echt een uniek plekje en de sanitaire voorzieningen in het clubhuis zijn uitstekend. Er is zelfs draadloos internet en je kunt verse broodjes bestellen voor het ontbijt van de volgende dag!

We waren er al om kwart over een (hadden drie uur gevaren) en hadden dus alle tijd voor een wandeling – naar Dyvig natuurlijk! Dat ligt hemelsbreed maar twee kilometer van Mjels Vig, maar de officiële weg loopt helmaal via Nordborg. Onze poging om langs ongebaande paden (een tractorspoor door een immens grote roggeakker) een kortere route te vinden, mislukte een beetje; we kwamen uit op een wandelroute door het natuurgebied Oldenor. Heel mooi, maar niet echt de bedoeling! Vandaar naar Dyvig was nog een behoorlijk eind. Gelukkig vonden we voor de terugweg een min of meer gebaand wandelpaadje, dat ons in drie kwartier weer bij de boot terugbracht. Je begrijpt: na drie uur wandelen smaakte het Twentse Kuiernat voortreffelijk!

Op de motor naar Aabenraa

Ook zaterdag was het heerlijk zomerweer. Alleen was er nauwelijks wind en wat er was kwam uit het Westen – waar we naartoe moesten. Op de motor dus. Geen probleem, want het was niet meer dan 2½ uur varen en de Aabenraafjord is echt prachtig in het zonnetje. We waren dus al vroeg in de middag op de plek waar we gaan wisselen. Tijd genoeg om wasmachines te laten draaien en ervoor te zorgen dat we zondag een goeie indruk maken op Bob en Liesbeth.

En zaterdagavond lekker uit eten: ons afscheidsdinertje in Restaurant Royal. De foto volgt later.