Nog steeds op Helgoland

Zondag 16 juni

Zeker, het is een heel mooi en interessant eiland, met een bijzondere geschiedenis, maar zo langzamerhand willen we hier wel weer ‘es weg. Tot nu toe weerhield het ruwe en onstabiele weer ons ervan, de lange en lastige zeereis naar de Eider aan te gaan, maar morgen gaat het er echt van komen.

Ondertussen hebben we ons prima vermaakt en ons verwonderd over veel aspecten van dit eilandje. Elke dag worden er met grote schepen meer dan duizend toeristen aangevoerd vanuit Cuxhaven. Dat zijn de dagjesmensen, die vaak vooral komen om belastingvrij drank, parfum en bijouterieën in te kopen. Toeristen die langer blijven, komen vooral voor de prachtige natuur. En voor hun gezondheid, want de Helgolandse zeelucht helpt tegen alle kwalen! Minstens tien hotels en een aantal appartementencomplexen bieden hen gastvrijheid.

Gistermorgen hebben we de boot naar een andere hoek van de haven gebracht. Ons plekje naast die aardige Engelsman was tijdens de zuidwesterstorm van die ochtend bijzonder oncomfortabel geworden, zodat we erg vroeg klaarwakker waren. We vonden een beschut hoekje, waar alleen kleine bootjes kunnen liggen. Tussen de middag kregen we een scheepje langszij: een licht, houten zeilscheepje van 7 meter met een buitenboordmotortje van 6 pk en zonder zelflozende kuip – een leuk bootje voor de Loosdrechtse Plassen. Het kwam tijdens een zware onweersbui binnen. De ongeveer 70-jarige man – alleen aan boord – vertelde dat hij 's morgens om zes uur uit Bremerhaven was vertrokken. Omdat er zwaar weer werd verwacht, had hij besloten het grootzeil niet te hijsen, maar alleen de fok en het motortje te gebruiken. Over suïcidaal gedrag gesproken!!!

Veel nieuws heb ik vandaag niet te melden, maar gelukkig ben ik nu in staat om een paar foto’s toe te voegen. Ik dank Jan en Roelof voor hun vriendelijke aanbod om die driver voor me op te duikelen, maar het zou jullie niet zijn gelukt! Ik kreeg van de helpdesk van Canon het bericht, dat de EOS-camera’s níet compatible zijn met Windows7. Ben ik toch niet zo dom als ik dacht; alleen jammer dat ik een paar uur bezig ben geweest met zoeken naar een niet bestaande driver! Gelukkig deed de helpdeskman me ook een trucje aan de hand om het probleem te omzeilen: sleutelen aan de camera-instellingen, waardoor de computer de camera gaat beschouwen als een externe harddisk. Dan kun je met Verkenner de foto’s kopiëren. En dat lukte!

Affijn, Morgen dus de Eider op. Eerst zo’n 30 mijl over zee, dan een kronkelende waddengeul van een mijl of zeven, schutten in de sluis van het Eidersperrwerk (een soort Oosterscheldedam, maar kleiner) en vervolgens – nog steeds met de vloedstroom mee – de brede getijdenrivier een mijl of zes volgen tot Tönning. Daar hopen we te overnachten in een droogvallende haven! Nu is droogvallen met een kieljacht niet zo’n succes, maar het schijnt dat de bodem van de haven van Tönning zó slap is, dat je keurig rechtop in de bagger blijft liggen. We gaan het meemaken!

Tot schrijfs maar weer.