Naar de Kieler Fjord

Op maandagmorgen 17 juni vertrokken we tegen negenen van Helgoland. Het was heel rustig weer; voor de afwisseling te weinig wind om te zeilen…. Dus op de motor de Helgolander Bucht overgestoken: zes uur over open zee. Er was nauwelijks scheepvaart en ook vrijwel geen golfslag. Omstreeks half drie begon de tocht door de bochtige waddengeulen van de Aussen-Eider naar het Eider Sperrwerk. We waren vroeg, dus de platen stonden nog droog. De vele zeehonden lagen ons rustig op te wachten. De navigatie was makkelijker dan ik had verwacht; de boeien waren bij dit weer prima te zien. Tegen half vijf werden we geschut in de sluis van het Sperrwerk en om half zes draaiden we Tönning binnen. Dat was nog vóór halftij, zodat een paar hengelaars ons toeriepen dat we er nog niet in konden omdat het og te ondiep was. Ze hadden ongelijk, al gaf onze dieptemeter op een gegeven moment 1.20 m aan (terwijl onze diepgang 1.25 m is!).

Het haventje van Tönning is tamelijk primitief, maar erg leuk. En de voorzieningen zijn behoorlijk. Het plekje dat we na enig gescharrel vonden, leverde geen enkel risico op bij nachtelijk droogvallen. We wandelden door het oude stadje en deden wat boodschappen. Omdat Sijtze’s fles Boomsma Beerenburger inmiddels leeg was, begon ik aan het Twentsche Kuiernat, dat ik op mijn verjaardagsfeestje van Arie en Baukje kreeg. Wauw! Wat is dat lekker spul, zeg!

Ongetwijfeld hebben we om drie uur ’s nachts met de kiel in de bagger gelegen, maar ik sliep heerlijk (dankzij het Kuiernat?) en heb er niks van gemerkt. Trude was wel even wakker en heeft nog geprobeerd een paar fotootjes van de situatie te maken, maar in het nachtelijk donker viel dat niet mee.

Onze langste dagtocht ooit

Dinsdagmorgen vertrokken we al voor achten uit Tönning om nog te profiteren van de laatste vloedstroom. Er was wat meer wind dan maandag, maar vanuit het Oosten, later Zuid-Oost. Dus wederom veel motorwerk, met af en toe even het fokje bij, want de Eider kronkelt als een gek. Om half elf lagen we in de sluis van Nordfeld; het einde van de getijdenrivier. De verdere Eider is stilstaand zoet water en kronkelt nog veel erger dan het getijdendeel.

Al dat gekronkel is er de oorzaak van, dat de af te leggen afstand aanzienlijk groter bleek dan we hadden ingeschat. Pas om 16.30 uur bereikten we de sluis van Lexfähre. We hadden toen al wel 39 mijlen ( 62 km) afgelegd. En nog een heel eind voor de boeg om Rendsburg te bereiken, zoals we ons hadden voorgenomen! Maar het was heerlijk zomerweer, dus we vonden het wel best. Om kwart over vijf lagen we weer in een sluis, in het Giselau Kanal, de verbinding tussen Eider en Nord Ostsee Kanal. Alle sluizen hier in Duitsland hebben een “Zahlstelle”; als je afgemeerd bent, moet je daar naartoe om te betalen. Dat loopt behoorlijk op; vandaag hadden we drie sluizen, samen goed voor ruim twintig euro! In Nederland zijn vrijwel alle sluizen gratis…. Affijn, dat je moet betalen is tot daar aan toe, maar dan moet zo’n sluis het wel doen! Dat was bij die in het Giselau Kanal nog maar de vraag. Het schutten ging wel goed, maar toen moest de brug nog omhoog… Dat leek niet te lukken. Na een poosje deed de sluiswachter de bomen maar weer omhoog voor het wegverkeer, want de brug deed niks. Ik vroeg of het ook met handbediening kon; dan wilde ik wel helpen. Nee, dat was geen optie. Hij ging het nog een keer proberen. Bomen weer dicht; wachten.… De man kwam weer tevoorschijn en riep ons toe: “Er tut gar nichts mehr!” We rekenden al op een overnachting in de sluis, maar bij de derde poging begon de brug zowaar tergend langzaam te bewegen! Opgelucht konden we onze reis voortzetten.

Nog ruim 25 km door het Nord Ostsee Kanal; altijd boeiend met die grote zeeschepen die langs komen! Tegen negen uur in de avond liepen we het kleine haventje van de watersportvereniging Rendsburg binnen. Precies dertien uur waren we onderweg geweest. Ooit hebben Trude en ik een nacht doorgezeild; van Cuxhafen naar Borkum. Daar deden we 19 uur over; onze langste non-stop-trip tot dusver. Maar de dagtocht van Tönning naar Rendsburg staat met stip op de tweede plaats. En we genoten ervan, mede dankzij het heerlijke weer!

De Kieler Fjord

Helaas duurde de zomer slechts één dag. Vanmorgen was het nog wel warm, maar bewolkt en vanmiddag koelde het flink af en kwamen de buien. Voor vannacht worden er zware buien verwacht met onweer en windstoten van 9 Beaufort!

Overigens liggen we inmiddels op een prima plek in een jachthaven aan de buitenkant van de Kieler Fjord. Vanmiddag om drie uur kwamen we hier binnen na de laatste dertig kilometer van het NOK gevaren te hebben en een uurtje gewacht voor de sluis (€ 7,-). Daarna nog een uur de fjord uit gemotord en toen was het weer welletjes voor vandaag.

De weersverwachtingen voor morgen zijn niet geweldig en de wind ongunstig voor wat we van plan waren (oversteken naar Langeland). Daarom denken we eerst maar Oostwaarts te gaan, bijvoorbeeld naar Heiligenhafen of het eiland Fehmarn. Daar zijn we nog nooit geweest. Vanavond maken we de verdere reisplanning.

Tot schrijfs!