Nog steeds niet in Denemarken???

Van de Kieler Fjord naar Heiligenhafen (20 juni)

Dat het weer een flinke afstand was, wisten we van tevoren. Maar dat we meer dan acht uur onderweg zouden zijn, hadden we niet kunnen voorzien.

Het begon met het oversteken van de Kieler Fjord in Noord-Oostelijke richting; net te bezeilen, want de wind was Noord. Maar die zwakte al snel af, zodat de motor er toch bij moest. Aan de overkant van de Kieler Fjord werden we tegengehouden door een boot van de Küstenwache. “U vaart een Sperrgebiet binnen!!”, schalde het (in het Duits) over het water. Dat Sperrgebiet stond niet op de kaart, maar we hadden ons al wel afgevraagd wat die gele tonnen betekenden…. Affijn; een noordwaartse omweg dus; kost een dik half uur, maar so what.

Twee uur later – we zeilden Oostwaarts, maar hadden de motor zachtjes bij staan omdat de wind te zwak was om een beetje op te schieten – kwam er een marineschip met grote snelheid op ons af. De speaker vroeg ons om de marifoon op kanaal 10 te zetten. Oké. Daar werd ons meegedeeld dat er schietoefeningen werden gehouden in het “Warngebiet Todendorf” en of we maar zo vriendelijk wilden zijn om langs de boeien H1, H2, H3 etcetera om dat gebied heen te varen. Leuk hoor! Dat scheelt al gauw een uur of twee varen! Maar ja, je moet wat over hebben voor de veiligheid van de Bondsrepubliek…. We hoorden inderdaad af en toe een knal in de verte.

Gelukkig begon het omstreeks half drie flink te waaien, zodat de motor uit kon. Het was lekker weer en we zeilden magnifiek. Tegen vieren kwam er plotseling mist opzetten. We hoorden de misthoorn van een vrachtschip – gelukkig op behoorlijke afstand. Snel de navigatieverlichting geïnstalleerd en aangezet. Om vijf uur trok de mist weer op en viel ook de wind weg. Motoren maar weer!

Tegen zessen draaiden we de prachtige baai van Heiligenhafen binnen. Omdat we een jachthaven met meer dan 1000 ligplaatsen wel wat heftig vonden, kozen we het kleine haventje van Orthmühle, vlak voor Heiligenhafen. Een heerlijk rustig plekje!

Als voorschot op onze trouwdag (21/06) trokken we hier de fles Champagne open die we van thuis hadden meegenomen. Heerlijk in het avondzonnetje!

Later op de avond veranderde het weer: regen en meer wind. Dus zetten we de kuiptent op.

Van Heiligenhafen naar Burg (op Fehmarn)

“Ze zouden toch naar Denemarken gaan? Waarom liggen ze dan  steeds in Duitse havens?” De oplettende lezertjes hebben die gedachte vast al eens langs zien komen. Ja, wij hadden ook een andere route in het hoofd, maar weer en wind beslisten anders. Troost je: als het een beetje mee zit steken we morgen over naar Denemarken!

Vandaag is het een gedenkwaardige dag, al was het maar omdat we exact 45 jaar geleden in het huwelijk traden en ik zeventig jaar geleden geboren werd. Dat hebben we gevierd met een copieus diner in het havenrestaurant van Burgstaaken (vlakbij Burg op Fehmarn).

Het weer was vandaag niet erg feestelijk. Toen we om een uur of elf vertrokken was de wind zwak en kwam uit het Zuiden (terwijl er Noordoostenwind voorspeld was). Het regende regelmatig een beetje. Al gauw werd de wind steviger. We hadden al besloten dat Nykobing (met zo’n streepje door de o) te ver was voor vandaag, dus kozen we voor Burgstaaken, waar we al vroeg in de middag afmeerden. Dat kwam goed uit; niet alleen omdat we alle tijd hadden om boodschappen te doen, maar ook omdat de wind bleef aanwakkeren. Tegen de avond stond er 7 Beaufort en dan ben je best blij dat je veilig in een haven ligt.

De verwachting voor morgen lijkt niet slecht. Vandaar onze hoop om dan de Mecklenburger Bucht over te steken en de Guldborg Sund in te varen; dat is de geul tussen Lolland en Falster; Denemarken dus! Hè hè!

Maar eerst moet die wind wat afzwakken….

Ik zet nu een paar foto’s op de site van de trajecten Helgoland-Tönning-Rendsburg. Die van de laatste dagen komen later.

Groetjes en tot schrijfs maar weer.