Van Cuxhaven westwaarts
30 juli 2013 - Spiekeroog, Duitsland
Ooit op Spiekeroog geweest?
Op maandagmorgen 29 juli vertrokken Trude, Turbo en ik ´s morgens om kwart voor acht uit Cuxhaven. We wilden Norderney bereiken en dat is een heel eind: 67 zeemijlen varen. Dat betekent met onze boot een tocht van meer dan 12 uur; een hele belasting voor de blaas van Turbo, die dan ook eerst grondig door Trude was uitgelaten. De weersverwachting zag er goed uit: zuidoosten wind, kracht 3 à 5 Beaufort.
De eerste uren verliepen perfect, al zou een beetje meer wind prettig zijn geweest. De ebstroom op de Elbe hielp goed mee en we lieten de motor ook een handje helpen. Zo liepen we meer dan zeven knopen “over ground” (ruim vijf eigen snelheid en nog twee knoop stroom erbij). Tegen elven hield de ebstroom ermee op en moest het toerental van de motor omhoog om genoeg vaart te houden. Maar het was heerlijk weer en de zee was vlak; alles naar wens. Om half twaalf passeerden we de kardinale boei Westertil Nord en om half drie staken we het Wangerooger Fahrwasser over. Toen hadden we inmiddels tegenstroom, zodat de voortgang minder dan vier knoop was geworden, maar alles ging prima.
Echter: even later zagen we vanuit het Westen een zware bui opkomen. Net op tijd hadden we de boel aan kant: zeilen gestreken, kussentjes naar binnen, zeilpakken en reddingvesten aan. Daar kwam de bui: meteen al een paar windstoten van acht Beaufort (dat is echt echrikken!); later ook felle regen en onweer. In de kortste keren stond er een stevige golfslag, waar ons motortje maar nauwelijks tegenop kon tornen. De snelheid kwam niet meer boven de twee knopen….
De bui duurde ruim een uur en daarna duurde het nog even voordat de golfslag weer weg was. Het tijdverlies was zodanig, dat we Norderney als bestemming wel konden vergeten. Na enig getwijfel tussen Wangerooge en Spiekeroog kozen we voor het laatste. We konden om half vijf – een uur voor hoogwater – bij de ingang van het zeegat Otzumer Balje zijn; dat was gunstig. Het zeegat is overzichtelijk en goed betond. En het mooie weer was intussen teruggekeerd. Om half zes meerden we af in het plezierige en goed geoutilleerde haventje.
Het onstabiele weer met zware buien zou nog even aanhouden. En de wind voor dinsdag en woensdag was West, 4 à 5 Beaufort. Niet aanlokkelijk om onze tocht naar het Westen voort te zetten. We besloten een paar dagen op Spiekeroog te blijven.
Het eiland is bijzonder aardig. Behoorlijk toeristisch, maar het heeft ook veel natuurschoon te bieden. En alles is kleinschalig en gezellig. Een prima place to be.
Al dat gemotor (zaterdag op het Kieler Kanaal, zondag op de Elbe en maandag op zee) had mijn dieselvoorraad behoorlijk uitgeput. Ik had nog voldoende voor (ten minste) drie uren varen op de motor. Dat is niet veel. En op het autoloze eiland Spiekeroog bleek geen druppel diesel verkrijgbaar. Volgens de havenmeester moest je daarvoor naar Bensersiel. We waren bezig een plan te maken om – met een goed gebruik van wind en tij – op woensdag daarheen te varen om dan op donderdag onze reis te vervolgen, toen onze Duitse buurman opving waar we mee bezig waren en informeerde of we soms 20 liter diesel van hem wilden overnemen. Dat wilden we graag! Daarmee hadden we weer voldoende voorraad om donderdag de reis naar Borkum aan te kunnen.
In elk geval heb ik eindelijk weer wat tijd om mijn reisverslag bij te werken en op de site te zetten.
Morgen komen de foto's
Op maandagmorgen 29 juli vertrokken Trude, Turbo en ik ´s morgens om kwart voor acht uit Cuxhaven. We wilden Norderney bereiken en dat is een heel eind: 67 zeemijlen varen. Dat betekent met onze boot een tocht van meer dan 12 uur; een hele belasting voor de blaas van Turbo, die dan ook eerst grondig door Trude was uitgelaten. De weersverwachting zag er goed uit: zuidoosten wind, kracht 3 à 5 Beaufort.
De eerste uren verliepen perfect, al zou een beetje meer wind prettig zijn geweest. De ebstroom op de Elbe hielp goed mee en we lieten de motor ook een handje helpen. Zo liepen we meer dan zeven knopen “over ground” (ruim vijf eigen snelheid en nog twee knoop stroom erbij). Tegen elven hield de ebstroom ermee op en moest het toerental van de motor omhoog om genoeg vaart te houden. Maar het was heerlijk weer en de zee was vlak; alles naar wens. Om half twaalf passeerden we de kardinale boei Westertil Nord en om half drie staken we het Wangerooger Fahrwasser over. Toen hadden we inmiddels tegenstroom, zodat de voortgang minder dan vier knoop was geworden, maar alles ging prima.
Echter: even later zagen we vanuit het Westen een zware bui opkomen. Net op tijd hadden we de boel aan kant: zeilen gestreken, kussentjes naar binnen, zeilpakken en reddingvesten aan. Daar kwam de bui: meteen al een paar windstoten van acht Beaufort (dat is echt echrikken!); later ook felle regen en onweer. In de kortste keren stond er een stevige golfslag, waar ons motortje maar nauwelijks tegenop kon tornen. De snelheid kwam niet meer boven de twee knopen….
De bui duurde ruim een uur en daarna duurde het nog even voordat de golfslag weer weg was. Het tijdverlies was zodanig, dat we Norderney als bestemming wel konden vergeten. Na enig getwijfel tussen Wangerooge en Spiekeroog kozen we voor het laatste. We konden om half vijf – een uur voor hoogwater – bij de ingang van het zeegat Otzumer Balje zijn; dat was gunstig. Het zeegat is overzichtelijk en goed betond. En het mooie weer was intussen teruggekeerd. Om half zes meerden we af in het plezierige en goed geoutilleerde haventje.
Het onstabiele weer met zware buien zou nog even aanhouden. En de wind voor dinsdag en woensdag was West, 4 à 5 Beaufort. Niet aanlokkelijk om onze tocht naar het Westen voort te zetten. We besloten een paar dagen op Spiekeroog te blijven.
Het eiland is bijzonder aardig. Behoorlijk toeristisch, maar het heeft ook veel natuurschoon te bieden. En alles is kleinschalig en gezellig. Een prima place to be.
Al dat gemotor (zaterdag op het Kieler Kanaal, zondag op de Elbe en maandag op zee) had mijn dieselvoorraad behoorlijk uitgeput. Ik had nog voldoende voor (ten minste) drie uren varen op de motor. Dat is niet veel. En op het autoloze eiland Spiekeroog bleek geen druppel diesel verkrijgbaar. Volgens de havenmeester moest je daarvoor naar Bensersiel. We waren bezig een plan te maken om – met een goed gebruik van wind en tij – op woensdag daarheen te varen om dan op donderdag onze reis te vervolgen, toen onze Duitse buurman opving waar we mee bezig waren en informeerde of we soms 20 liter diesel van hem wilden overnemen. Dat wilden we graag! Daarmee hadden we weer voldoende voorraad om donderdag de reis naar Borkum aan te kunnen.
In elk geval heb ik eindelijk weer wat tijd om mijn reisverslag bij te werken en op de site te zetten.
Morgen komen de foto's
Het is hier heel heet, ik hoop dat jullie daar een staartje van meekrijgen, alhoewel 35 graden, zul je ook niet op zitten te wachten. Goede reis en wel graag tot ziens. Tineke
Groetjes Bram en Ans